dag 2
Door: evy
Blijf op de hoogte en volg Evy
09 Februari 2015 | Filipijnen, Calinan
Dag 2.
Toch nog maar wat uurtjes geslapen of in ieder geval proberen te slapen. Mijn nek doet een beetje pijn van de ongemakkelijke stoelen en de krappe ruimtes. ik was nog maar net wakker of de steward stond al naast me om te vragen of ik rijst of ei wilde. Nou dat was natuurlijk niet zo’n moeilijke vraag. We kregen om 22:00 Nederlandse tijd een croissantje met een plastic ei en aardappelkoekjes. Dit viel niet zo in de smaak maar gelukkig had in nog een peperkoek van Rita gekregen die een stuk beter smaakte! Niet veel later was het vliegtuig geland in China, hier hadden we 2 uurtjes de tijd om over te stappen, deze verliepen erg snel en al vlug zaten we na een poep en plas pauze weer in het volgende vliegtuig naar Manila. Ook deze vlucht verliep goed, we kregen een lunch en ik zat weer bij het raam! De vlucht duurde ongeveer 2 uur en heb veel met mijn ogen dicht gezeten. Aangekomen in Manila rond 12:00 voelde we meteen de hitte op ons af komen toen we uit het vliegtuig kwamen lopen, ook hadden we wat probleempjes met pinnen. Want tja Filipijnse banken zijn geen pasjes gewend van de Rabobank of de ING. Uiteindelijk is het uiteraard gelukt en stonden we allemaal met 2000 peso (€35,-) in onze handen. We liepen richting de taxi’s om naar het andere gebouw te gaan, er zijn dus 3 gebouwen op dat vliegveld ver van elkaar af. Toen we in het andere gebouw aankwamen begonnen de eerste echte problemen al met het koffers inchecken, we hadden voor die vlucht geen koffers bij geboekt dus die mochten in eerste instantie niet mee. En omdat we er niet 4 uur voor de vlucht waren moesten we 200 peso per kilo betalen! Uiteindelijk is alles goed gekomen en waren we alleen wat peso’s armer. Eenmaal in het vliegtuig die een uur vertraging had heb ik amper wat van het vliegen gemerkt, ik was zo moe van het vliegen en de stress dat bijna iedereen aan het slapen was, pas toen we gingen landen 1,5 uur later werd ik wakker. Onze koffers hadden we ook niet veel later en toen moesten we opzoek naar Nurse Helen en Mr. Robillo, al snel zagen we ze en stelde onszelf voor. We stapte in een busje en ik zat voorin bij nurse Helen, we hebben veel gepraat over de Filipijnen en de dingen die we gingen doen en die we konden doen. Tijdens de rit keek in mijn ogen uit, toen pas besefte ik hoe anders de Filipijnen is dan Nederland. Overal langs de weg waren hutjes gemaakt van ingevlochten bladeren en daar woonde dan een heel gezin in… ook zag ik veel kleine “winkeltjes” waar je fruit en andere spulletjes kon kopen. Ook de stank die soms voorbij kwam waaien is onbeschrijfbaar. We kwamen de Mac Donalds in en iedereen stopte met wat hij/zij aan het doen was. Iedereen keek onze kant op en zelfs monden vielen open. Eenmaal bij het ziekenhuis in het huisje aangekomen schrokken we allemaal een beetje. We hadden 2 slaapkamers, een badkamertje met koude douche en een wc waar geen wc papier door gespoeld mag worden en verder nog een hal met een houtenbank. Tja , niet helemaal wat we verwacht hadden. Toch maar onze spullen uitpakken, klamboe ophangen en gaan slapen.
Toch nog maar wat uurtjes geslapen of in ieder geval proberen te slapen. Mijn nek doet een beetje pijn van de ongemakkelijke stoelen en de krappe ruimtes. ik was nog maar net wakker of de steward stond al naast me om te vragen of ik rijst of ei wilde. Nou dat was natuurlijk niet zo’n moeilijke vraag. We kregen om 22:00 Nederlandse tijd een croissantje met een plastic ei en aardappelkoekjes. Dit viel niet zo in de smaak maar gelukkig had in nog een peperkoek van Rita gekregen die een stuk beter smaakte! Niet veel later was het vliegtuig geland in China, hier hadden we 2 uurtjes de tijd om over te stappen, deze verliepen erg snel en al vlug zaten we na een poep en plas pauze weer in het volgende vliegtuig naar Manila. Ook deze vlucht verliep goed, we kregen een lunch en ik zat weer bij het raam! De vlucht duurde ongeveer 2 uur en heb veel met mijn ogen dicht gezeten. Aangekomen in Manila rond 12:00 voelde we meteen de hitte op ons af komen toen we uit het vliegtuig kwamen lopen, ook hadden we wat probleempjes met pinnen. Want tja Filipijnse banken zijn geen pasjes gewend van de Rabobank of de ING. Uiteindelijk is het uiteraard gelukt en stonden we allemaal met 2000 peso (€35,-) in onze handen. We liepen richting de taxi’s om naar het andere gebouw te gaan, er zijn dus 3 gebouwen op dat vliegveld ver van elkaar af. Toen we in het andere gebouw aankwamen begonnen de eerste echte problemen al met het koffers inchecken, we hadden voor die vlucht geen koffers bij geboekt dus die mochten in eerste instantie niet mee. En omdat we er niet 4 uur voor de vlucht waren moesten we 200 peso per kilo betalen! Uiteindelijk is alles goed gekomen en waren we alleen wat peso’s armer. Eenmaal in het vliegtuig die een uur vertraging had heb ik amper wat van het vliegen gemerkt, ik was zo moe van het vliegen en de stress dat bijna iedereen aan het slapen was, pas toen we gingen landen 1,5 uur later werd ik wakker. Onze koffers hadden we ook niet veel later en toen moesten we opzoek naar Nurse Helen en Mr. Robillo, al snel zagen we ze en stelde onszelf voor. We stapte in een busje en ik zat voorin bij nurse Helen, we hebben veel gepraat over de Filipijnen en de dingen die we gingen doen en die we konden doen. Tijdens de rit keek in mijn ogen uit, toen pas besefte ik hoe anders de Filipijnen is dan Nederland. Overal langs de weg waren hutjes gemaakt van ingevlochten bladeren en daar woonde dan een heel gezin in… ook zag ik veel kleine “winkeltjes” waar je fruit en andere spulletjes kon kopen. Ook de stank die soms voorbij kwam waaien is onbeschrijfbaar. We kwamen de Mac Donalds in en iedereen stopte met wat hij/zij aan het doen was. Iedereen keek onze kant op en zelfs monden vielen open. Eenmaal bij het ziekenhuis in het huisje aangekomen schrokken we allemaal een beetje. We hadden 2 slaapkamers, een badkamertje met koude douche en een wc waar geen wc papier door gespoeld mag worden en verder nog een hal met een houtenbank. Tja , niet helemaal wat we verwacht hadden. Toch maar onze spullen uitpakken, klamboe ophangen en gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
